بررسی غرابت استعمال در دیوان ملک الشعراب بهار

ملک الشعرای بهار، یکی از شاعران، نویسندگان و اندیشمندان معاصر که صاحب تالیفات بسیار ارزشمندی است و در تتبعات ادی و تصحیح نسخه های خطی ید طولایی دارد از خود دیوان شعری قطور به یادگار گذاشته است. شعر بهار حائز ویژگی های خاصی است که او را از دیگر شاعران متمایز می کند و آن انبوه واژگان سره پهلوی و مهجور فارسی، لغات ثقیل عربی و کلمات بیگانه(انگلیسی، فرانسوی، روسی، مغولی و ترکی) می باشد که دیوان شعر او را از یک طرف سنگین و دیریاب کرده است به طوری که بدون مراجعه به کتب لغت و فرهنگ های تخصصی، کشف معانی و مفاهیم موجود را سخت و بعضاً غیر ممکن می سازد و از طرف دیگر دامنه لغات و واژه های مهجور و نامستعمل و ثقیل، دیوان وی را به پنجینه باارزشی از لغات تبدیل ساخته است که می تواند در حفظ و پاسداری از زبان و ادب فارسی، بسیار مفید و موثر باشد.